- زابی طبنی
عبدالملک بن زیادهاﷲ بن ابی مضر الطبنی مکنی به ابومروان، یکی از شعراء نامی خاندان بنی طبنی است، در المغرب فی حلی المغرب بنقل از ذخیرۀابن بسام آمده است: ابومروان از پایه های استوار سخن و علمداران قلم بوده است، و بنقل از ابن حیان گوید: ابومروان بمشرق مسافرت کرده و بحج رفته است و چون بسیار در زندگی سختگیر بود بدست کنیزان خویش در قرطبه بسال 427 کشته شد، و بنقل از حجاری گوید: عبدالملک از پیشوایان علم حدیث و بسیار بخیل بود چنانکه از تهیۀ نان خورش برای اهل خانه خود دریغ میداشت و چون ازاو درخواست نان خورش میکردند ایشان را ملامت میکرد و میگفت این عادت بدی است، ایشان نیز کینۀ او را به دل گرفته و خفه اش کردند، این دو بیت منسوب بدو است:
انی اذا حضرتنی الف محبره
تقول: اخبرنی هذا و حدثنی
صاحب بعقوتی الاقلام زاهیه
هذی المکارم لاتعبان من لبن،
(المغرب فی حلی المغرب ج 1 صص 92 - 93)، صاحب تعلیقات المغرب گوید: حمیدی در الجذوه الورقه ترجمه ابومروان را نوشته و گفته است پس از 450 کشته شده و بشیوۀ عرب شعر می گفته است، (تعلیقات المغرب فی حلی المغرب ج 1 ص 92)
محمد بن یحیی بن ابی مضر طبنی (دومین نوۀ پسری ابومضر، محمد بن حسین است صاحب المغرب فی حلی المغرب بنقل از حجاری آرد: وی از ادبا و شعراء و همنشین ملوک و حکام بوده است. و با ابوحزم بن جهور و فرزند وی ابوالولید و همچنین با ابن شهید مصاحبه داشته و این چندبیت نمونۀ شعر او است که برای ابن شهید گفته است:
لایبعد الله من قد غاب عن بصری
و لم یغب عن صمیم القلب و الفکر
اشتاقه کاشتیاق العین نومتها
بعد الهجود و جدب الارض للمضر
و عاتبونی علی بذل الفؤاد له
و مادروا اننی اعطیته عمری.
و اشعاری خطاب به ابومحمد بن حزم نیز حمیدی در الجذوه الورقه، نقل کرده است. (المغرب فی حلی المغرب ج 1 ص 92). صاحب تعلیقات المغرب آرد: حمیدی در الجذوه الورقه ترجمه محمد بن یحیی را نوشته و گفته است وی از دودمان سعد بن زید بن مناه بن تمیم بوده است. و ضبی در البغیه گوید: وی از خاندان شعر و ریاست بوده است. (تعلیقات دکتر شوقی ضیف بر المغرب ج 1 ص 92). و سمعانی در الانساب آرد: وی در حدود 400 هجری قمری میزیسته است. (الانساب)
انی اذا حضرتنی الف محبره
تقول: اخبرنی هذا و حدثنی
صاحب بعقوتی الاقلام زاهیه
هذی المکارم لاتعبان من لبن،
(المغرب فی حلی المغرب ج 1 صص 92 - 93)، صاحب تعلیقات المغرب گوید: حمیدی در الجذوه الورقه ترجمه ابومروان را نوشته و گفته است پس از 450 کشته شده و بشیوۀ عرب شعر می گفته است، (تعلیقات المغرب فی حلی المغرب ج 1 ص 92)
محمد بن یحیی بن ابی مضر طبنی (دومین نوۀ پسری ابومضر، محمد بن حسین است صاحب المغرب فی حلی المغرب بنقل از حجاری آرد: وی از ادبا و شعراء و همنشین ملوک و حکام بوده است. و با ابوحزم بن جهور و فرزند وی ابوالولید و همچنین با ابن شهید مصاحبه داشته و این چندبیت نمونۀ شعر او است که برای ابن شهید گفته است:
لایبعد الله من قد غاب عن بصری
و لم یغب عن صمیم القلب و الفکر
اشتاقه کاشتیاق العین نومتها
بعد الهجود و جدب الارض للمضر
و عاتبونی علی بذل الفؤاد له
و مادروا اننی اعطیته عمری.
و اشعاری خطاب به ابومحمد بن حزم نیز حمیدی در الجذوه الورقه، نقل کرده است. (المغرب فی حلی المغرب ج 1 ص 92). صاحب تعلیقات المغرب آرد: حمیدی در الجذوه الورقه ترجمه محمد بن یحیی را نوشته و گفته است وی از دودمان سعد بن زید بن مناه بن تمیم بوده است. و ضبی در البغیه گوید: وی از خاندان شعر و ریاست بوده است. (تعلیقات دکتر شوقی ضیف بر المغرب ج 1 ص 92). و سمعانی در الانساب آرد: وی در حدود 400 هجری قمری میزیسته است. (الانساب)